بررسی تصویر طبیعت در شعر منوچهری دامغانی و ابن خفاجه اندلسی

فن وصف یکی از مهم ترین اغراض شعری است که بسیار به عنصر خیال وابسته است. موضوع وصف آنگاه که وصف طبیعت باشد ترسیم تابلوی زیبایی هاست و زیبا دوست و زیباطلبی از ذات زیبا ساخته است بر می خیزد. مقاله «بررسی تصویر طبیعت در شعر منوچهری دامغانی و ابن خفاجه اندلسی» درصدد بررسی مقایسه ای و تحلیل و مقارنه توصیف هایی است که این دو شاعر، از جلوه های مختلف طبیعت در دیوان اشعار خود، به نمایش گذاشته اند. از این رهگذر وجود پدیده ای ادبی آن هم در شعر هر دو شاعر شرق و غرب قابل تامل است. ترکیب دو موضوع شعری وصف و مدح در سروده های آن دو حاکی از تناسب آن دو موضوع از یک سو و نقش تصاویر توصیفی در ترسیم جلوه های زیبای وجود ممدوح از دیگر سو می باشد. این در حالیست که ابن خفاجه اندلسی غزل را نیز با شعر وصف در هم آمیخته میان توصیف طبیعت و تغزل پیوند برقرار کرده است. در این مقاله، پس از معرفی اجمالی دو شاعر و بیان شیوه آن دو در تصویرسازی از مناظر طبیعت، با استخراج شواهدی از سروده های آن دو سعی شده است که امکان مقارنه و تطبیق نمونه های شعری فراهم آید. اگر چه آن دو از سرآمدان فن وصف در حوزه ادبیات ملی خود بودند ولی در این مقاله بیشتر بر وصف طبیعت و مظاهر آن تکیه شده است.